plagiaty, inspiracje, sample, kowery – kopnij to po dzikiej stronie

Partie basu niektórych piosenek po prostu musiały stać się kiedyś podkładami hiphopowymi. Guns of Brixton Clashów albo Super Freak Ricka Jamesa właściwie same się proszą, aby na tle ich dum-dum-dum coś zarapować. Do takich utworów należy też  Walk on the Wild Side Lou Reeda.

Buntownik bez przychodu, solirodu, wysłodu, korowodu, korbowodu

Jeśli miałbym podać jedną piosenkę, która najlepiej oddaje fenomen zespołu Public Enemy, to byłaby to Rebel Without a Pause (1987). Otrzymujemy  w niej wszystkie składniki najlepszych utworów zespołu.

Po pierwsze, gęsty podkład, z charakterystycznym skrzeczeniem (a może bardziej piskiem?) kopiowanym później przez inne zespoły (pamiętacie przebój Jump małolatów z Kriss Kross?). Samo skrzeczenie (a może gwizd?) to zsamplowane glissando saksofonu z samego początku utworu The Grunt The JB’s (zespołu Jamesa Browna).

Ś.M.I.E.T.A.N.K.A

C.R.E.A.M. (1993) nowojorskiego Wu-Tang Clan to piosenka o pieniądzach, a konkretnie o tym, że rządzą. Tytułowa śmietanka to skrót od refrenu „Cash Rules Everything Around Me” (słychać „cash fools…”, ale to wina wymowy Method Mana). Zwrotkami utworu są dwie opowieści

rap-metal, rocznik 1991

Okładka singla. Znajdźcie Sinéad O'Connor

Łączenie hip-hopu z ostrym rockiem jest obecnie tak oczywiste, jak serek topiony. Ale cofnijmy się do czasów, kiedy takie oczywiste to nie było. W 1991 roku legenda thrash metalu Anthrax postanowiła nagrać na nowo piosenkę Bring the Noise legendy hip-hopu Public Enemy (z udziałem jej rapperów). Wynik połączenia

Plagiaty, Inspiracje, Sample, Kowery: najlepsza melodia, jakiej Jay-Z nie napisał.

Jay-Z ma kilka przebojów z niezłymi melodiami ale, o ile wiem, żadnej z nich nie wymyślił. W hip-hopie linii melodycznych raczej się nie tworzy, tylko się je bierze. Pierwszym i chyba największym przebojem rappera jest Hard Knock Life (Ghetto Anthem). Piosenka odniosła sukces nie dzięki (może i dobremu) rapowaniu Jay-Z, ale dzięki kojarzącej się z Ulicą Sezamkową, śpiewanej przez dzieci melodii refrenu.

o portfelu (zostawionym w El Segundo)

Jakże często mawiamy: „zostawiłem serce w Krakowie / w Biłgoraju / na ostatnim Woodstocku”. Jeszcze częściej mówimy „zostawiłem parasol u Klaudii / telefon u Damiana / plecak w tramwaju”. Omawiana dziś piosenka dotyczy przypadku z drugiej kategorii: Q-Tip zostawił portfel w El Segundo.

Q-Tip (czyli Wacik) to rapper z A Tribe Called Quest, a omawiana piosenka to I Left My Wallet in El Segundo (1990). Historia jest prosta: Mama Q-Tipa wyjechała, postanowił pojechać gdzieś z kolegami, zadzwonił do Ali’ego, Shaheed załatwił 100 dolarów i wyruszyli. W pewnym momencie napotkali karła w sombrero, który powiedział im, że dojechali do El Segundo. Wskazał im też drogę do najbliższej restauracji. Tam Q-Tip zagapił się na piękną dziewczynę i zostawił portfel. Zorientował się dopiero w domu, więc poszedł do Shaheeda i poinformował go, że muszą wracać: „we gotta go / cos’ I left my wallet in El Segundo”.

Wszystko to niby banalne i bez puenty, ale tekst jest po prostu genialny. Żeby go w pełni docenić, warto poznać kilka wyrażeń z ebonics, czyli dialektu afroamerykańskiego. A więc tak:

• goin’ down = going on
• Damn, Tip, why you drive so far for? = Oh, Q-Tip, what did you drive so far for?
• ax = ask
• ax where we was at – formy were raczej się nie używa (patrz też: Had no destination, we was on a quest); at jest dodawane do where bez powodu
• badder – tu: worse, choć zazwyczaj odmiana badder, the baddest oznacza lepszy, najlepszy.

A Tribe Called Quest wzięli podkład do I Left My Wallet in El Segundo z funkowej piosenki zespołu Chambers Brothers pt. Funky. Tytuł może mało wymyślny, ale warstwa rytmiczna wymiata – nie mogę uwierzyć, że coś takiego udało się Chambers Brothers osiągnąć bez pomocy skomplikowanej elektroniki.

♫ A Tribe Called Quest – I Left My Wallet in El Segundo

♫ The Chambers Brothers – Funky

Zdjęcie ktoś zostawił tutaj.

P.I.S.K. – żelaznym szlakiem

Kraftwerk, zdjęcie z książeczki albumu Trans-Europa Express

W drugim odcinku serii Plagiaty, inspiracje, sample, kowery zajmiemy się Trans-Europa Express (1977) zespołu Kraftwerk, jednym z najważniejszych dzieł muzyki popularnej. W warstwie muzycznej naśladuje on odgłosy pociągu, tekst natomiast wyraża (choć nie bezpośrednio) tęsknotę za utraconą przedwojenną Europą, która obok fascynacji komputerami, była głównym motywem twórczości niemieckiego zespołu.