Lubię mieć ścieżkę dźwiękową do książek, stąd nowa kategoria wpisów na Placówce. Na pierwszy ogień idzie The Curious Incident of the Dog in the Night-Time (Dziwny przypadek psa nocną porą) Marka Haddona.
Narratorem powieści jest cierpiący na bliżej nieokreślone, a kojarzące się z autyzmem zaburzenia, 15-letni Christopher. Wyznacza on sobie za zadanie rozwiązanie zagadki śmierci psa sąsiadki oraz napisanie o tym dochodzeniu książki. Ciekawsze od śledztwa jest jednak to, jak bohater postrzega świat i jak usiłuje sobie w nim radzić.
Trudno nie współczuć Christopherowi – choć on sam, przez swoje schorzenie, w zasadzie nie odczuwa empatii. Ale kiedy snuje marzenia o zostaniu astronautą, pod warunkiem, że na statku kosmicznym nie będzie innych osób, a w kabinie nie będzie niczego w unikanych przez niego żółtych i brązowych kolorach to, mówiąc idiomami, z jednej strony opadają ręce, a z drugiej serce się kraje.
Może nie jest to arcydzieło literatury (porównania z Buszującym w zbożu, choć zrozumiałe, są zdecydowanie na wyrost), ale czyta się świetnie. Dodatkowym atutem jest to, że autor faktycznie pracował z dziećmi z autyzmem, więc może mieć jakieś, i tak oczywiście ograniczone, wyobrażenie jak wygląda świat oczami takiego dziecka.
Jedynym możliwym soundtrackiem dla Curious Incident był dla mnie Philip Glass. Tak jak Christopher, Glass lubi powtarzalność i mechaniczność, a nie lubi zmian (przynajmniej w swojej muzyce, od gdzieś tak czterdziestu lat). A ponieważ Christopher uwielbia matematykę (rozdziały np. mają za numery wyłącznie liczby pierwsze), to najlepszym utworem było Knee 1 z opery Einstein on the Beach, którego tekst stanowi w większości wyliczanie. Całej opery nie słuchałem, ale Knee 1 znam ze świetnej składanki Songs from the Trilogy, która to towarzyszyła mi w lekturze.
Ilustracja przedstawia metodę znajdowania liczb pierwszych zwana sitem Eratostenesa. Wziąłem stąd.
Tagi: książki, minimalizm, muzyka, muzyka klasyczna
placówka postępu 
Dodaj komentarz